Het lijkt al weer zo lang geleden: Malawi en de rust, de warmte, de genegenheid, het plezier ... Zoals ik begin dit jaar al schreef, was ik gauw weer helemaal ingeburgerd in Nederland en deed al heel snel weer mee aan de 'rat-race' zonder dat ik daar nu echt erg in had. En zoals altijd breekt me dit aan het eind van zo’n jaar weer behoorlijk op.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik hier en daar laat vallen dat ik in januari 2016 weer weg wil. Eventjes maar, want het leven in Nederland heeft mij ook veel te bieden: mijn eigen bedrijfje, waar ik zo van geniet in alle vrijheid (en gebondenheid), mijn kinderen die ik zo bewonder in hun eigen leven, met hun studie, lieve vriendinnen en geweldige vriendenclub, mijn eigen vrienden en vriendinnen die mijn rare en chaotische leven toch soms echt wel een beetje beu zullen zijn (lijkt me

Maar met de komst van de ‘winter’ neemt mijn onrust toe. En dan rollen de ontwikkelingen over elkaar heen...

Ghana

Mijn passie voor gebarentaal (die zijn oorsprong heeft in Malawi) zorgt voor een warm contact met de Stichting Sokpo (gevestigd in Hoevelaken!), die in Ghana een aantal projecten draait voor doven (dovenschool en het realiseren van stageplaatsen voor doven). Het raakt mijn hart en ik probeer de tijd vrij te maken om een zinvolle bijdrage te leveren begin 2016. Helaas helpt al het duwen en trekken niet … mijn huidige opdrachten bieden me (veel) te weinig ruimte om begin februari voor een aantal weken naar Ghana te vertrekken.

Lesbos, Kos, Leros

Van alle berichten over de vluchtelingenstroom word ik opstandig en onrustig. Ik wil zo graag iets doen en meld me aan bij de Stichting Bootvluchteling. Het steekt me dat zij een leeftijdgrens hanteren (21 tot 55 jaar), omdat ik vind dat ik met mijn 60 jaar best nog in staat ben om keihard te werken en misschien zelfs wel het verschil kan maken met al die jonge mensen die daar dingen meemaken die ik in mijn leven al eerder ben tegengekomen en waarmee ik heb kunnen dealen.

En terwijl ik de moed een beetje aan het verliezen ben om in Griekenland een bijdrage te leveren, komt er toch bericht dat ze graag meer willen weten van mij en mijn motieven.

Kenia

Maar in de tussentijd krijg ik van mijn inmiddels dierbare vriendin Roos, die in 2013 mijn verblijf in Kenia begeleidde, een bijzonder verzoek. Zij is nauw betrokken bij KidsCare Kenia in Mshui in het zuiden van Kenia. Een héél klein stukje tekst, geplukt van hun website: KidsCare is een ideële Stichting, die werd opgericht in 2010. KidsCare heeft tot doel de thuiszorg van wees- en hulpbehoevende kinderen in de Divisie (lees provincie) Lunga Lunga in Kenia te bevorderen. Inmiddels is er een organisatie ‘gebouwd’ rondom dit ideaal, met een kantoortje, met personeel, een directeur, een manager, een secretaresse. En hoewel alles steeds meer (een Keniaanse) vorm krijgt, zijn er ook dingen die eigenlijk wel verbetering behoeven. Het verzoek aan mij is om eens te kijken of het kantoorgebeuren met enkele tips en trucs wat efficiënter zou kunnen gaan lopen.

Na een kennismaking met Lisette en Gerard Geenen, de initiatiefnemers van KidsCare Kenia, word ik alsmaar enthousiaster. Want naast hun wens om mijn kennis en kunde in te zetten voor KidsCare, is hun nadrukkelijke aanbod ook gericht op het meegaan in de outreach (bezoeken dorpen waar thuiszorg wordt verleend), zodat ik ook daadwerkelijk kan ervaren wat het hele project inhoudt en betekent voor de Keniaanse deelnemers aan het project.

Het besluit is niet moeilijk voor me. Ik ga naar Kenia! De Stichting Bootvluchteling is blij voor me, en ik bied aan om volgend jaar ergens nog een kleine 2 weken vrij te maken om te helpen. Ik word welkom geheten zodra dat mogelijk is. De Stichting SOKPO wenst me veel succes en hoopt dat ik toch op een ander moment de zo gewenste bijdrage voor deze projecten voor dove kinderen en jong-volwassenen kan leveren.

Maar voor nu liggen mijn tickets klaar: op 7 januari 2016 zal ik samen met Lisette en Gerard naar Kenia gaan om daar vijf weken lang te werken voor KidsCare. En ik weet ook dat ik weer héél veel zal leren, over het leven, over respect, over relativeren, over nog veel en veel meer. Ik kan niet wachten …

Met een ongeduldige groet,

Grada